Mannen in rok

Op weg naar Keulen. Rustig lezend in de coupe. We hadden nog de ijdele hoop dat we hem voor onszelf zouden hebben. In Rotterdam gaat de deur open. Ik kijk recht in het gezicht van een man die vriendelijk, maar verlegen gedag zegt. Ik kijk op terwijl hij met de rug naar me toe zijn spullen opbergt. Ineens begin in te twijfelen. Was het wel een man? Voor me staat toch echt iemand met een lange spijkerrok..... Hij/zij heeft halflang krullend haar. Misschien heeft ze gewoon een mannelijke uitstraling en donkere stem.

Al snel blijkt het toch echt om een man te gaan. Ik durf vriend R. niet meteen aan te kijken. Bang dat ik in de lach schiet. Waarom eigenlijk? Tja, het is anders dan je gewend bent. In Schotland is het ongetwijfeld de gewoonste zaak van de wereld, in Nederland nou eenmaal niet.

Na ruim een uur naast elkaar gezeten te hebben stapt Marco over zijn gene heen (of voelt hij aan dat wij inmiddels voldoende de tijd hebben gehad om aan zijn verschijning te wennen?) en begint te vertellen over de bijeenkomst voor Mannen in rok waar hij in Duitsland naar toe gaat. Hij geeft me zelfs een A4tje met allerlei informatie. Een pleidooi voor het recht van mannen om ook een rok te dragen. 'Vrouwen mogen toch ook gewoon in broek rondlopen, waarom wij dan niet in rok?!'. Tja, ik kan er eigenlijk niets tegen in brengen, maar blijf het toch raar vinden. Zijn we dan zo geconditioneerd?

In Dusseldorf stapt hij uit. Ons achterlatend met een nieuw gespreksonderwerp. Weer kennis gemaakt met een hele wereld waar ik het bestaan niet van wist.