Met je beide benen op de grond staan wordt in Nederland als een grote deugd beschouwd. In het land waar men prat gaat op ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’, is boven het maaiveld (ik heb lang gedacht dat het Malieveld was) uitsteken niet handig. Heb je veel geld en wil je dat besteden aan een dure auto of een exclusief horloge dan ben je al snel een patser. Ben je de gelukkige bezitter van een bijzonder talent dan doe je er verstandig aan om een compliment weg te wuiven met een nederig ‘het valt wel mee’.Ik was dan ook verrast door een heel andere invalshoek van het gezegde. Het stond, jawel, ook op een tegeltje…
‘Hij die met beide benen op de grond staat, komt geen stap verder’.
Zo waar, maar zo niet Nederlands.
Is een been op de grond voldoende om niet te gaan zweven of met je hoofd in de wolken te lopen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten