
De dag begon daarbij ook nog eens een stuk eerder dan een normale vrijdag. Om 6 uur een zacht kinderstemmetje en getik op je arm "ik moet plassen..." en daarna natuurlijk niet meer willen slapen.
Maar de beloning na zo'n dag is ook een stuk dankbaarder dan een loonstrookje. Ik mocht niet naar huis voordat ik een dikke knuffel een natte kus en een schitterende tekening had gekregen (die nu natuurlijk trots op mijn koelkast hangt :-) .
1 opmerking:
hahah, heb je nu ook meer waardering voor jonge vaders die ook nog eens moeten werken?
Een reactie posten