Ik begon er vanochtend aan te twijfelen, maar gelukkig is het tegendeel bewezen.
De hulpvaardige, aardige, onbaatzuchtige, vriendelijke mens is nog niet uitgestorven!!
Krap een kilometer onderweg, van de in totaal 7 kilometer naar huis, liep ik te overdenken hoe weinig behulpzaam Nederlanders zijn. Geen van de mensen die langs mij fietsten vond het nodig om een meisje, lopend met een fiets met twee lege banden, te hulp te schieten of uberhaupt aan te spreken.
Ja, je leest het goed TWEE lege banden....
Eindelijk nam ik de tijd om mijn fiets op te halen bij de bushalte waar ik hem enige tijd geleden had achtergelaten. Ik had me zelfs voorbereid op platte banden en daarom een pompje meegenomen. Deze bleek ik echter niet nodig te hebben. Een stel onverlaten had geprobeerd mijn fiets te jatten, getuige het bijna vernielde slot, maar uiteindelijk 'slechts' beide ventielen uit de banden gehaald.
Maargoed, na een kilometer wandelen kwam ik hem dus tegen; mijn Weldoener.
Een ontzettend aardige man, de opa die iedereen wenst.
Hij zou mijn fiets vandaag gaan maken, ik kon een andere van hem lenen om thuis te komen en dan morgen of een andere keer wanneer het mij het beste uitkwam de fietsen weer omruilen en nee, hij wilde er absoluut niets voor hebben!
TSssss. Ongelooflijk toch?!
Wat heerlijk om zoiemand tegen te komen. Mijn dag kan niet meer stuk!
Update: Mijn fiets staat weer op zijn vertrouwde plekje, zelfs met geoliede trappers en een nieuwe dynamo.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
leuk stukkie
Zo af en toe kom ik er ook een tegen.
En dat geeft me dan altijd het gevoel van "nu moet ik ook weer eens wat goed doen".
@ Mieke: en doe je dan ook wel weer eens wat goeds? ik ken dat gevoel ook!
Een reactie posten