Hard, harder, hardst.Adrenaline raast door je heen.
Je wordt bloedfanatiek.
Bij binnenkomst voel je het al. Het geluid van de motoren, de geur van benzine. Zodra je het pak aan hebt en de helm op word je een ander mens. Eerst het parcours verkennen, de bochten aanvoelen. Hoe ver kan je gaan, waar kan je planken?
Daarna voluit.
Mijn eerste keer karten...
Vooraf had ik nog even de droom dat ik een natuurtalent zou blijken te zijn en de heren (of op z'n minst mijn eigen collega's) eruit zou rijden. Helaas. Ik heb genoegen moeten nemen met een plek in de onderste regionen. (Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat de man die als enige onder mij is geeindigd twee keer pech met zijn kart had.... ;-)
Dus ging ik niet naar huis met de eeuwige roem, maar was de troost-/poedel-, of aardiger gezegd, de aanmoedigingsprijs voor mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten