Ik reis met de Bus.
Ik houd mezelf continu de voordelen voor: overal naar toe gereden worden, (voor een groot gedeelte) langs de file, al lezend in de Spits met mijn eigen muziek in m'n oren. Maar helaas zijn er ook de irritatiemomenten, waar zelfs ik geen positieve draai aan kan geven.
Een half uur staand tussen Amsterdam en Utrecht is echt geen pretje. Ook de dreunende tonen van de iPod van de buurman, de achterbuurvrouw die haar nagels aan het vijlen is of een luidruchtige mobiele conversatie waar je maar een kant van het gesprek kan volgen werken op mijn zenuwen. Een bus die veel te laat is of -nog vervelender- een bus die te vroeg gekomen blijkt te zijn.
Vanavond een van de hoogtepunten: Mijn bus 2 minuten te vroeg aan zien komen rijden terwijl ik 200 meter van de halte verwijderd was. Al zwaaiend hard rennen (waar ik al een hardgrondige hekel aan heb), nog net de achterkant van de bus aan kunnen raken terwijl hij onverbiddelijk wegrijdt en niets anders kunnen doen dan een uur wachten totdat de volgende komt.
Pfff..... mijn positivisme wordt regelmatig op de proef gesteld.
1 opmerking:
gedeelde smart is halve smart zullen we maar zeggen ;-)
Een reactie posten